Marduk – kogo czcili starożytni Babilończycy?
Marduk – kogo czcili starożytni Babilończycy?
Marduk – kogo czcili starożytni Babilończycy? Zanim znaczna część świata przyjęła wiarę w Jahwe, starożytna Mezopotamia miała swoje własne wyobrażenia na temat boskości i pochodzeniu świata.
Od zwykłego opiekuna miasta do najwyższego z bogów
W Mezopotamii czczona Marduka, którego uznawano za opiekuna miasta Babilon. Jego kult jednak znacznie się rozrósł i bóg ten przestał być uważany jedynie za opiekuna miasta. Zaczęła wyznawać go wkrótce cała Mezopotamia. Po pewnym czasie zaczęli go wyznawać również Asyryjczycy, których potomkowie do dziś żyją m.in. w Iraku i Syrii.
Być może na pewnym etapie Marduk był utożsamiany ze słońcem, podobnie jak egipski bóg Ra. Co ciekawe, w czasach Hammurabiego Marduk nie był uważany za najwyższego z bogów, o czym świadczą zapiski w słynnym Kodeksie Hammurabiego.
Istnieje również teoria, że Babilończycy utożsamiali Marduka z Nimdrodem, czyli jednym z najważniejszych władców Mezopotamii. Wspomina o nim 10 rozdział biblijnej księgi rodzaju. Możemy więc zauważyć tu jedno ważne rozróżnienie między mitologią Mezopotamii a wiarą w Jahwe. O ile dla Babilończyków nie było problemem przypisywania boskich cech wielu postaciom, a także zrównywania bogów z postaciami historycznymi, tak dla Izraelitów istniał jeden Bóg stwórca, w którego wiara całkowicie obalała politeistyczne wyobrażenia o pozamaterialnym świecie.
Co wiemy o tej mitologicznej postaci?
Wyznawcy Marduka wierzyli, że patronuje on nad sądownictwem, magią a także mądrością. Prawdopodobnie z tego powodu takie samo imię ma jeden z magów ognia w grze Gothic II. Nie ma się co dziwić, w końcu w fantastyce magów kojarzy się właśnie z mądrością i – co oczywiste – magią. Jeśli już mówimy o grze Gothic, to w pierwszej jej części, pojawia się również broń o nazwie „Łuk Nimroda”, co również jest nawiązaniem do starożytnej Mezopotamii.
Podobnie jak w przypadku starożytnej Grecii i Rzymu wśród Babilończyków dominował politeizm. Choć Marduk był jedną z najważniejszych postaci babilońskiego panteonu, nie był on wyobrażeniem boga jedynego. Choćby pod tym względem różnili się oni znacznie od wyznawców wiary Abrahama, czy późniejszych chrześcijan. Marduka uznawano za syna Enkiego, który miał władać podziemnym oceanem wody słodkiej.
