Skąd się wzięły klątwy?

Klątwy, przekleństwa, przepowiednie – wszystko jest głęboko zakorzenione w ludzkiej naturze i sposobu ówczesnego postrzegania świata przez naszych przodków. Klątwy były niczym innym, jak wymierzoną w konkretną osobę, czy nawet całe miasto lub kraj, karą, która zesłana zostanie przez siły wyższe. Klątwy miały być karą za określone przewinienia, które naruszały określone normy społeczne lub religijne.

Klątwa, czyli swoista zemsta.

Zagrożenie wynikające z klątw były uważane za niezwykle rzeczywiste. Bez względu na to, czy osoba przeklęta istotnie obawiała się gniewnej reakcji ze strony sił wyższych, czy też społecznego wykluczenia, była to niezwykle skuteczna kara. Warto wspomnieć o przykładach ekskomuniki w kościele katolickim czy rzuceniem klątwy przez biskupów lub papieży. Klątwa mogła zostać rzucona na każdego, bez względu od jego statusu społecznego. W pewnym jednak momencie klątwy stały się swego rodzaju naciskiem ze strony stolicy apostolskiej, wymierzonym wobec europejskich władców. Z tego też względu, klątwę można było zdjąć po uiszczeniu odpowiedniego datku czy zmiany dotychczasowej decyzji politycznej.

Geneza klątw.

W dawnych czasach, ludzie nadzwyczaj poważnie podchodzili do tematu klątw i zemsty ze stron sił wyższych. Z tego też względu, na różne zresztą sposoby, starano się im przeciwdziałać. Znamiennym przykładem jest tutaj pewne odkrycie, którego dokonano na terenie dzisiejszej Francji. W pewnej jaskini odnaleziono bowiem liczne ślady myśliwych, którzy odprawiali swego rodzaju taniec wokół ciała zabitego zwierzęcia. Jak wywnioskowano, myśliwi chcieli tym samym przebłagać duszę zwierzęcia, chcąc uchronić się tym samym przed jego zemstą. Liczne odkrycia archeologiczne na całym świecie dowodzą, że ludzie na różne sposoby próbowali przebłagać bóstwa, duchy i inne siły wyższe, by te darowały nam poszczególne występki.